این مقاله به بررسی اثر محافظه کاری غیرشرطی بر مربوط بودن اطلاعات حسابداری در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. روش تحقیق کتابخانه ای و همبستگی با استفاده از رگرسیون چندمتغیره می باشد. نمونه تحقیق شامل 0111 مشاهده در دوره زمانی سال های 0831 تا 0830 است. متغیر های مستقل پژوهش شامل سود خالص، ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام، محافظه کاری غیرشرطی، نسبت بدهی، زیان دوره و اندازه شرکت است. متغیر وابسته ارزش بازار سهام می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که محافظه کاری در دوره تحقیق افزایش یافته است و افزایش محافظه کاری موجب افزایش مربوط بودن اطلاعات حسابداری شده است.

تحقیق حاضر ارتباط گزارشگری مالی محافظه کاری شرطی و غیر شرطی باریسک سیستماتیک و غیر سیستماتیک را مورد بررسی قرار می دهد. در این پژوهش داده های 76 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال های 1384 تا 1390 جمع آوری و فرضیات تحقیق با استفاده از تحلیل ضرایب رگرسیون آزمون شده است. ابتدا محافظه کاری با استفاده از مدل های بال وشیوا کومار (2005)، باسو (1997) و معیار نسبت ارزش بازار بر ارزش دفتری اندازه گیری و سپس تاثیر محافظه کاری بر ریسک مورد بررسی قرار گرفته است. مشاهده گردید محافظه کاری شرطی و غیر شرطی با ریسک سیستماتیک شرکت دارای رابطه معکوس و معنادار می باشد اما بین محافظه کاری شرطی و غیر شرطی با ریسک غیرسیستماتیک رابطه ای مشاهده نگردید. در واقع با افزایش قابلیت اتکا صورت های مالی ریسک سیستماتیک شرکت ها کاهش پیدا می کند.

تحقیق حاضر ارتباط گزارشگری مالی محافظه کاری شرطی و غیر شرطی با ارزش شرکت را مورد بررسی قرار می دهد. در این پژوهش داده های 76 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال های 1384 تا 1390 جمع آوری و فرضیات تحقیق با استفاده از تحلیل ضرایب رگرسیونی آزمون شده است. ابتدا محافظه کاری در حسابداری با استفاده از مدل بال و شیوا کومار (2005) و معیار MTB اندازه گیری و سپس تاثیر حسابداری محافظه کاری بر ارزش شرکت مورد بررسی قرار گرفته است. شواهد تجربی نشان می دهد، محافظه کاری شرطی و غیرشرطی با ارزش شرکت دارای رابطه مستقیم و معنادار می باشد، هرچه میزان محافظه کاری بین مدیران بیشتر باشد سبب افزایش ارزش شرکت ها می شود. در واقع می توان اظهار داشت از آنجائی که ارزش شرکت تابع عرضه و تقاضای سهام آن می باشد، بنابراین حسابداری محافظه کاری بر روی عرضه و تقاضای سهام تاثیرگذار می باشد و از این رو سبب تغییر در ارزش شرکت می شود.

در پژوهش حاضر به بررسی رابطه محافظه کاری حسابداری و استرس مالی، در قالب 2 فرضیه، پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و همبستگی است و تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس روش مطالعه داده های ترکیبی می باشد. در ادامه به منظور آزمون فرضیه های پژوهش با استفاده از اطلاعات مربوط به شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 84-1393، از طریق روش نمونه گیری حذفی، 64 شرکت (در قالب 640 مشاهده شرکت -سال) به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. در نهایت نتایج پژوهش حاضر با تایید کلیه فرضیه ها نشان می دهند، بین محافظه کاری حسابداری و استرس مالی در بازار سرمایه ایران رابطه منفی معنادار وجود دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

سرمایه گذاری به عنوان یکی از راه های مهم توسعه شرکت ها و جلوگیری از رکود و عقب ماندگی آنهاست، زمانی که سطح سرمایه گذاری های شرکت متناسب باسیاست های مالی و عملیاتی باشد، می تواند برای شرکت ارزش آفرینی کند و ارزش سهام یک شرکت را افزایش دهد. یکی از عوامل مؤثر بر این دو پارامتر، یعنی سطح سرمایه گذاری و ارزش سهامداران، معیار محافظه کاری است؛ بنابراین هدف مقاله حاضر بررسی تأثیر محافظه کاری شرطی و غیرشرطی بر سطح سرمایه گذاری آتی و ارزش سهام است. در این راستا از اطلاعات مالی 129 شرکت برای دوره مالی 1387 تا 1395 به صورت داده های ترکیبی استفاده گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که واحدهای تجاری که سطح بالایی از محافظه کاری شرطی را اعمال می کنند سطح پایین تری از سرمایه گذاری را انجام می دهند. همچنین واحدهای تجاری که سطح بالایی از محافظه کاری غیرشرطی را اعمال می کنند، سطح بالاتری از سرمایه گذاری دارند. دیگر یافته پژوهش حاکی از آن است که سطح محافظه کاری شرطی و غیرشرطی، تأثیر سرمایه گذاری شرکت بر روی ارزش سهام را تشدید می کند. نتایج این تحقیق از منظر تئوری قراردادی محافظه کاری و تئوری عدم تقارن اطلاعاتی قابل تبیین می باشد.

هدف از انجام این مطالعه، بررسی رابطه دو بعد محافظه کاری بر متغیرهای رفتار سرمایه گذاری و بازدهی آتی شرکت ها است. در مطالعات پیشین، اثرات محافظه کاری بر این دو متغیر بررسی نشده و از این جهت تحقیق حاضر نوآور است. بدین منظور، از اطلاعات 191 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شد. برآورد مدل ها برای آزمون فرضیات تحقیق با استفاده از روش داده های ترکیبی انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد، محافظه کاری شرطی منجر به کاهش تمایلات سرمایه گذاری شرکت ها می شود، در حالی که محافظه کاری غیرشرطی، شرکت ها را به سرمایه گذاری بیشتر ترغیب می کند. در بررسی رابطه محافظه کاری و بازدهی آتی مشخص شد، بین محافظه کاری شرطی (غیرشرطی) و بازدهی آتی شرکت ها رابطه ای منفی (مثبت) و معنی دار وجود دارد. لذا افزایش محافظه کاری شرطی (غیرشرطی)، بازدهی آتی شرکت ها را کاهش (افزایش) خواهد داد. به طور کلی نتایج نشان داد، انواع محافظه کاری می تواند بر رفتار و میزان سرمایه گذاری و بازدهی شرکت ها اثرگذار باشد.